Het eerste tiental boekte zaterdag de derde 11-9 overwinning in de hoofdklasse. De winst tegen het Verenigd Amsterdams Damgenootschap leek aanvankeljk vrij probleemloos tot stand te komen, maar uiteindelijk was het met de hakken over de sloot.
Hein van Dee viel in voor Jan Kok in de wedstrijd tegen de Amsterdammers. Dit keer geen Partie Bonnard, maar een door zijn tegenstander geïnitieerde bloedeloze remise waarmee de score werd geopend. Den Haag kwam op voorsprong door een keurige winst van Pertap Malahé die daarmee zijn revanche pakte voor de wedstrijd in Tilburg. Het zag er toen al rooskleurig uit, ook al liep de mooie klassieke stand van Piet Lodder remise. Wim Bremmer had eerst zijn schijfverlies in de Kelleropening goed gemaakt en vervolgens zelfs in een voorsprong omgezet. Frans van Eenennaam leek het doldrieste spel van zijn tegenstander af te gaan straffen. En Gerard de Groot moest zijn eerste winst in twee jaar gaan boeken, na een fraai opgezette Roozenburg verdedigingspartij, afgemaakt met een variant op het Drost-offer en de daaropvolgende doorbraak.
Het liep echter heel anders. Frans moest een doorbraak naar dam voor twee schijven toestaan en stond zeer kritiek. Gerard moest het in tijdnood afmaken, overzag eerst een remisecombinatie en vervolgens het verstrijken van de bedenktijd. En Wim Bremmer kwam weliswaar in een eindspel met een schijf meer, maar kon onmogelijk nog winnen.
De redding kwam uit onverwachte hoek. Jaap van Galen kon zijn voordeel nauweljks concreet maken, maar wist uit het niets toch een kansrijk overmachteindspel op het bord te toveren. Tijdens zijn tweede (!) tijdnoodfase wist Jaap het vlak voor de 75ste zet uit te maken en zette zijn team weer op voorsprong.
Helaas wisten Fred Ivens en Herman Vroom hun voordelige standen niet te verzilveren zodat de druk op Frans en Jeroen lag om hun partij remise te maken. Frans lukte dit na vijf uur spelen, maar bij Jeroen was het iets lastiger. Pas om half zeven kon Jeroen de remise definitief aantonen en was het eindelijk 11-9.
Een stadsderby in de kelder van de 2e klasse is dubbel speciaal, vele ontmoetingen tussen (oude) bekenden en wie kan er na afloop een beetje naar boven kijken? Helaas miste het tweede (wederom) Alfred (kan de Sint niet een keer op zondag aankomen?), Harry (geen oppas) en Hein (verving Jan Kok in het eerste) en dus had Rinus weer het nodige puzzelwerk te verrichten. Helaas trof invaller Jan Scholten op bord 10 Johan Pronk, de voorzitter van de gasten, die al snel een maatje te groot bleek. Rinus zelf kon net niet de stand weer in evenwcht brengen tegen Nel Lindhout, één van de oud-Essesteijn-dames. Paul deelde de punten met Roel Langendam en Radjin verloor, na danig gestoord in zijn concentratie door Johan Pronk, die het nodig vond zich met de partij te bemoeien, van Nico Mondt, zodat de gasten op een grotere voorsprong kwamen. Gelegenheidskopman Alex bracht nog wel de spanning enigszins terug via een overwinning op Joke van der Meijden. Maar de andere invallers Ron en Moen redden het niet tegen Hedwig Callender resp. Engelbertus Pronk, al stond Moen lange tijd beter, helaas keerde het tij. Toen ook Jan Schreurs, na best goed spel, moest capituleren tegen Piet Rozenboom, was de nederlaag al een feit. Frans en Bas hadden (licht) overwicht tegen Wim Ernste (die zelf in het middenspel beter stond) en Koos van Setten, maar niet voldoende voor winst. Hopelijk lukt het (op sterkte) tegen IJmuiden 2 wel om meer wedstrijdpunten te vergaren.
In de WHDB/DMH-competitie werd ook de derde wedstrijd in winst omgezet. VST2 werd overtuigend verslagen (12-4). Johan Sterrenburg en Piet Lodder waren verhinderd, maar daarvoor hadden we adequate vervangers: Wim Bremmer en Frans van Eenennaam. Herman noteerde de eerste winst, combinatief. Wim en Jeroen maakten er beide spannende partijen van in de onvoltooide hekstelling. Beide tegenstanders kwamen er niet meer uit en werden via kleine combinaties verschalkt. Inmiddels had ook Paul een zeer goede stand opgebouwd tegen de jongste Torn, maar koos voor de zekerheid van een punt vanwege tijdgebrek. Fred Ivens trok ook langzaam maar zeker de winst naar zich toe, zodat al snel duidelijk was dat een overwinning ons niet meer kon ontgaan. Harry speelde een leuke partij met wisselende kansen, waarbij remise een terechte uitslag was. Frans combineerde wel, maar dat bleek tot zijn grote teleurstelling niet meer dan een punt op te leveren. Het laatste punt was voor Alfred tegen de kopman van de gastheren. Lange tijd leek hij onder druk te staan in een nadelig klassiek. Zoals wel vaker in dit soort standen, keerden de kansen. Na de tijdnoodfase sloeg hij een remiseaanbod af. Toen hij dacht het af te maken, bleek Ton verder gekeken te hebben met een goede remiseafwikkeling. Herman gaf aan dat Alfred een niet zo moeilijk alternatief had op dat moment met directe winst. Op dinsdag 16 november volgt de topper tegen Damlust Gouda, dat één punt meer heeft, maar ook een wedstrijd meer heeft gespeeld (omdat het nog geen vrije ronde heeft gehad).
Het eerste team was zonder speciale verwachtingen naar Tilburg afgereisd om daar één van de favorieten te bestrijden. Acheraf was er vreugde maar ook spijt om de bereikte 10-10.
Het tiental, dit keer zonder invallers, beleefde een turbostart. Fred Ivens trof aan bord 9 een invaller en had deze binnen een uur de twee punten hardhandig afhandig gemaakt. Veel verrassender was de winst van Herman Vroom tegen de voormalig kampioen van België, Marc de Meulenaere. Na een typische Herman-opening leek de Belg eerst gemakkelijker te staan maar raakte vervolgens de weg en een schijf kwijt. Herman maakte het koelbloedig af. 4-0 na twee uur spelen.
De rest leek gewoon een kwestie van consolideren. En bij Jeroen Kos en Jaap van Galen zat er misschien nog wel meer in. Jan Kok was vlak voor de tijdcontrole de eerste met remise na een gelijkopgaande partij. Spoedig gevolgd door Gerard de Groot die net als vorig jaar Eddie Budé in bedwang hield. Jeroen Kos kon zijn powerplay tegen Bryan Wollaert niet volhouden en moest de teurgtocht naar remise kiezen.
Het keerpunt kwam echter met het verlies van Pertap. Waar eenieder verwachtte dat Pertap de weg naar een remise-eindspel met een schijf meer zou kiezen, dacht hij met een andere variant meer kansen te creëren. Dat klopte echter niet en het was meteen uit. Frans van Eenennaam en Piet Lodder slaagden er wel glansrijk in om hun onder druk staande standen naar remise te voeren. Dat gold ook voor Jaap van Galen die plots geconfronteerd werd met een gevaarlijke omsingeling van zijn aanval.
Als laatste was Wim Bremmer bezig tegen de Tilburgse kopman Toine Brouwers. Wat zelden voorkomt, gebeurde nu wel. Wim raakte in een klassiekje een schijf kwijt en wist het eindspel net niet meer remise te maken. 10-10 derhalve. Weliswaar een terechte uitslag en zelfs een leuk succesje, maar toch ergens een wrang nasmaakje.