De 2e helft van de WHDB-competitie is begonnen. In de heenwedstrijd werd verrassend van het sterk opgekomen Naaldwijk 2 gewonnen. De thuisclub trad nu aan zonder de gebroeders Bentvelzen. De paringen waren licht in het voordeel van Den Haag 2. Zo had Alex Kruyshoop Ton v.d. Ende als tegenstander, Alex stond in het middenspel wellicht iets minder, kwam beter te staan, maar niet genoeg voor de winst. Ron de Vaal verschalkte voorzitter Geert van Marrewijk met een damcombinatie die ook nog's een schijf meer opleverde, 1-3. Rinus Snellaars tekende de vrede met Maurits v.d. Berg (in het eindspel gaat het meestal net mis bij Rinus) en zo kon er dus al niet meer verloren worden. Radjin Chandarsing werd helaas geen matchwinnaar, hij stond tegen Ard van Wingerden bijna de hele partij onder druk, Ard wist met één schijf in de vijandelijke linies te komen, wat eindelijk tot winst voor Van Wingerden leidde. MDV is koploper na 6 rondes met 7 punten, voor De Lier 2 en 3, Naaldwijk 2 en Den Haag 2, die allen 1 punt minder hebben. ODB 4 is hekkensluiter met 4 punten.
Deze ronde werd overigens overschaduwd door de hartaanval van Lierenaar Pleun van Bergen, na zijn gewonnen partij tegen Piet Boekestijn (De Lier 3 - De Lier 2). Pleun maakt het gelukkig naar omstandigheden redelijk. We hopen dat hij snel weer de oude wordt.
In de door de sneeuw geteisterde achtste ronde ging de streekderby Damcombinatie Westland - Den Haag 2 gewoon door. En aan de opstellingen te zien leek er een stuntje voor het tweede in te zitten. Radjin Chandarsing kreeg van Jan van der Voort een dam tegen. Hij pakte deze echter af, ten koste van 2 schijven. Radjin knokte echter door en wist Jan te verrassen met een combinatie naar dam, die nog bijna winnend was ook. Jan had echter 3 stukken meer en wist nog door te lopen naar dam, met een puntendeling als resultaat. Hanny de Vaal kon haar debuut niet bekronen met een punt, ze hield wel goed stand tegen Andries Ottevanger, maar deze verraste haar met een combinatie, die hem 2 schjijven winst opleverde. Het nodige hak- en breekwerk tegen Teun Dekker leverde Alex Kruyshoop eindelijk weer 's een punt op. Roy Bidesi had tegen Edwin Remmerswaal de stand in evenwicht kunnen brengen, een onnauwkeurigheidje betekende ook hier de remise. Ashok Mahabier dacht tegen Frans Slot een combinatie naar dam gezien te hebben, maar halverwege de uitvoering kwam hij erachter dat de schijven toch niet kwamen te staan zoals ze zouden moeten. Jammer, want hij stond niet echt minder. Paul Heskes brak tegen Jan Lommers ten koste van 2 schijven door, maar ook Jan haalde dam en niet veel later was de stand weer in evenwicht, wat zich ook in uitslag liet uitdrukken. Frans Poorter mocht het opnemen tegen "supertalent" Martijn van IJzendoorn, die hij knap op remise wist te houden. Net als zijn vrouw hiel Ron lang stand, tegen Jeroen Dekkers. Helaas wist hij in het eindspel geen punt uit het vuur te slepen, waarmee de nederlaag een feit was. Bas Baksoellah trof "mede-tijdnood-specialist" Jerry de Nijs. Bas kwam een schijf voor, maar Jerry had voldoende compensatie en bij het 3e remise-aanbod (tussen het 1e en 2e en tussen het 2e en 3e zat flink wat tijd) werd de uitslag 1-1 op het notatiebiljet geschreven. De wedstrijd kreeg toch nog een positief einde. Alfred van Lenthe had een wat beter middenspel tegen Martijn Scholten, maar zag dit verwateren. Zijn schijfvoordeel werd schijfnadeel en zou alle zeilen moeten bij zetten om een punt te pakken. In het eindspel, met hevige tijdnood voor Martijn, ging deze laatste de fout in en pakte Alfred toch nog de winst. Al met al is 12-8 geen verkeerd resultaat tegen de waarschijnlijk toekomstig kampioen.
de WHDB-bekercompetitie een uitwedstrijd tegen Van Stigt Thans. Net als vorig jaar
moest er een barrage aan te pas komen en net als vorig jaar (tegen Frits Luteyn)
zorgde Fred Ivens ervoor dat DC Den Haag voortijdig werd uitgeschakeld.
Het begon allemaal zo mooi. Toegegeven: Wim Bremmer belandde in een kansloos
macro-eindspel tegen Frits Luteyn maar Jeroen Kos hield - zij het uit verloren stand
- knap Ron Heusdens op remise. Fred Ivens, de enige speler met een hogere rating dan
zijn tegenstander, moest tegen Ton Burgerhout nog even ploeteren voor een punt,
waarna Pertap Malahé zich weer eens van zijn beste zijde liet zien. Zijn Angstgegner
Peter van der Stap stond vrijwel de hele partij beter maar zag in tijdnood te laat
een duivelse dreiging aankomen. Pertap belandde daardoor in een overmachtseindspel
dat hij bekwaam in winst omzette.
Dat betekende 4-4 en daardoor moesten we om ruim over elven nog gaan sneldammen. Het
positieve nieuws was dat Wim revanche nam op Frits, dat Jeroen opnieuw tegen Ron een
punt wegsleepte voor de poorten van de hel en dat Pertap binnen de remisemarge bleef
tegen Peter. Het slechte nieuws was dat Fred zich combinatief liet verrassen door
Ton. Weer 4-4 dus. Waarna Van Stigt Thans zich - samen met ODB en CCR - door de
overwinning aan het tweede bord in de reguliere wedstrijd voor de finale plaatste.
Het begon allemaal zo mooi. Toegegeven: Wim Bremmer belandde in een kansloos macro-eindspel tegen Frits Luteyn maar Jeroen Kos hield - zij het uit verloren stand - knap Ron Heusdens op remise. Fred Ivens, de enige speler met een hogere rating dan zijn tegenstander, moest tegen Ton Burgerhout nog even ploeteren voor een punt, waarna Pertap Malahé zich weer eens van zijn beste zijde liet zien. Zijn Angstgegner Peter van der Stap stond vrijwel de hele partij beter maar zag in tijdnood te laat
een duivelse dreiging aankomen. Pertap belandde daardoor in een overmachtseindspel dat hij bekwaam in winst omzette.
Dat betekende 4-4 en daardoor moesten we om ruim over elven nog gaan sneldammen. Het positieve nieuws was dat Wim revanche nam op Frits, dat Jeroen opnieuw tegen Ron een punt wegsleepte voor de poorten van de hel en dat Pertap binnen de remisemarge bleef tegen Peter. Het slechte nieuws was dat Fred zich combinatief liet verrassen door Ton. Weer 4-4 dus. Waarna Van Stigt Thans zich - samen met ODB en CCR - door de overwinning aan het tweede bord in de reguliere wedstrijd voor de finale plaatste.
Aan de opmerkelijke succesreeks van het eerste team is een eind gekomen. Mochten sommigen nog stiekem aan promotie via de nacompetitie gedacht hebben, dan is die illusie in de zesde ronde van de competitie wel vervlogen. De wedstrijd tegen IJmuiden ging met 12-8 verloren.
De gastheren verschenen met een extra sterk team achter de borden, met oude topspeler Jeroen Sterel, die even over was uit Dubai. Het was al snel duidelijk dat het een lastige wedstrijd zou worden. Alfred van Lenthe, die inviel voor Pertap Malahé, kwam al snel lastig te staan tegen Kees Pippel. Nadat hij een vereenvoudiging had laten liggen, was Alfred de eerste die moest capituleren. Een tegenvaller was dat Jeroen Kos remise moest aanbieden aan jeugdspeler Conall Sleutel. Jeroen ging te ver bij zijn pogingen het voordeel uit de opening uit te bouwen en kwam zelfs slechter te staan. Ook Wim Bremmer en Piet Lodder bereikten niets tegen hun jongere maar talentvolle tegenstanders. Herman Vroom, bij vlagen weer in vorm, deed het prima tegen één van de IJmuidense toppers met een ruime remise als resultaat.
De achterstand werd groter nadat Gerard de Groot volledig weggetikt werd door de topscorer van de hoofdklasse. Na de remise van Jan Kok gingen Jaap van Galen en Fred Ivens er goed voor zitten om in ieder geval een 10-10 te redden. Jaap won voor de derde maal dit seizoen een overmachtseindspel, nadat hij een eenvoudiger winstgang over het hoofd had gezien. Hij is wel topscorer van het eerste. Fred Ivens ging met zijn toch niet ongevaarlijke omsingeling heel diep. Hij had al een remisecombinatie versmaad en een remise-aanbod afgewezen. Toch was er na ruim vijf uur spelen geen andere conclusie dan de remise. Dat had op dat moment toch al niet meer uitgemaakt, want Frans van Eenennaam wist deze keer eens niet een verloren stand remise te houden. Het kan ook niet altijd lukken…