Voor het eerst dit seizoen had het eerste over geluk niet te klagen. Al bewijst Pertap Malahé keer op keer dat geluk ook afgedwongen kan worden. Hij heeft een naam hoog te houden met het winnen van partijen waar anderen al lang afgehaakt zijn. In de wedstrijd tegen SNA liet hij dit weer eens zien. Bij een 10-8 tussenstand sloeg Pertap terecht een remise-aanbod af in een eindspel met wederzijds een dam. Met nog 20 seconden op de klok greep zijn tegenstander mis en trapte in de finesse die Pertap in de stand gevlochten had. De 10-10 is waarschijnlijk helaas niet genoeg om degradatie te voorkomen, tenzij er een klein wonder gebeurt.
De 10-8 was tot stand gekomen doordat ook SNA met een versterkt team aantrad tegen Den Haag. Herman Vroom werd daarvan het eerste slachtoffer. Hij was niet opgewassen tegen 1300+ invaller Stef Keetman. Hetzelfde gold voor Bas Baksoellah, de super-invaller die de zieke Berke Yigitturk verving. Tegen Ivo de Jong kwam hij er niet aan te pas.
Frans Teijn had daarvoor al de score geopend met een remise. Hij kwam daarbij goed weg na schijfverlies in de opening. Ook Nico Leemberg, die Roy Bidesi verving presteerde goed met een remise tegen nationaal vrouwenkampioene Vitalia Doumesh. De remise van Gerard de Groot kon teleurstellend genoemd worden, hij wist een flink verschil in rating niet te verzilveren. Frans van Eenennaam daarentegen verraste met een fraaie winstpartij tegen de sterke Guido Verhagen.
Hetzelfde kon gezegd worden van Hein van Dee, die schijnbaar probleemloos Steven Wijker, de sterkste speler van de tegenstander (rating 1392), op remise hield. Emre Hageman, in de laatste ronden goed voor een paar verrassende overwinningen, speelde nu een degelijke remise. Zijn seizoensprestatierating staat echter nog steeds torenhoog op 1380.
Hans den Engelsman probeerde serieus werk te maken van zijn ‘opdracht’ om te winnen. Dat liep echter bijna verkeerd af, maar met een schijf achter wist hij nog net de remise te bereiken. En daarna was het dus de beurt aan Pertap om alle meevallers om te zetten in een 10-10. De komende twee wedstrijden tegen CCR en Tilburg 2 moeten beiden gewonnen worden om een hele kleine kans te houden op de nacompetitie.
In een rustig Kalhuis speelde Den Haag 4 de negende wedstrijd van de competitie tegen Scheveningen 2 (de hoofdmacht speelde in De Lier). Hans van de Vijver opende negatief de score, hij zette een twee-om-drie nar dam open en Joke van der Meijden was er als de kippen bij. Alex Kruyshoop probeerde te winnen tegen Hanny de Vaal, hetgeen niet lukte, de partij eindigde in remise. John Kolstee trok de stand weer gelijk door Ronald Bunsee op schijfwinst te trakteren, die hem niet veel later partijwinst opleverde. Na veertig zetten staakten ook Rinus Snellaars en Gerda van der Meijden de strijd, met een puntendeling. Eindstand 4-4 dus.
Dinsdag 30 januari is de tiende ronde, tegen DOS 2.
In de tweede week van 2018 speelde zowel Den Haag 3 als Den Haag 4 thuis. Het derde team kreeg LDC op bezoek en het vierde nam het op tegen KDC 2. Helaas bleek Farid Idoe verhinderd, zodat Alex Kruyshoop mocht invallen in het derde. Wynton Meijer opende tegen Glenn Hardenberg de score door zijn, al vroeg verkregen, twee schijven winst, te verzilveren. Helaas overzag Nico Leemberg een damcombinatie tegen Regi Lindemans, zodat de stand weer in evenwicht was. Alex redde het helaas niet tegen Jan Dekker, zodat nog maximaal gelijk gespeeld kon worden. Hiervoor diende Jaap van Hal nog wel te winnen van Alex Zwanenburg, maar hij kwam niet verder dan remise. Hiermee is LDC een naast concurrent geworden voor het kampioenschap en promotie naar de 1e klasse. Het derde team heeft nog wel een veel beter bordpuntensaldo dan de Leiderdorpenaren.
Promotie voor het vierde zal er wel niet meer in zitten. John Kolstee zette het team op voorsprong door van de Katwijkse remisekoning Teun de Kluyver te winnen. Een knappe, blauwe, remise van Hans van de Vijver tegen kopman Arend van Beelen was de volgende uitslag. Toen daarna Rinus Snellaars hetzelfde deed tegen Cees Plug kon al niet meer verloren worden. Theo Baard kroonde zich daarna tot matchwinner door, net als in de heenwedstrijd, Maarten van der Zwan te verslaan.
Excelsior Den Bosch, de eerste tegenstander in 2018, is met CCR in een spannende strijd verwikkeld om de tweede plaats in de hoofdklasse. Omdat onze bijna-stunts tegen Schiedam en De Vaste Zet natuurlijk niet onopgemerkt waren gebleven, namen de gasten uit Den Bosch geen enkel risico en stelden voor deze wedstrijd de zusters Fedorovich uit Wit-Rusland op, recent nog tweede en vijfde op het WK voor vrouwen. Helaas waren wij danig verzwakt door de vakanties van drie basisspelers, dus het dreigde een zware wedstrijd te worden.
Frans Teijn werd het eerste slachtoffer. Hij had geen idee van de speelsterkte van Olga Fedorovich en werd het slachtoffer van een damzetje. Gerard de Groot speelde tegen Darja een goede partij die na enige schermutselingen in remise eindigde. Herman Vroom had intussen een slechte klassieke positie nog proberen te redden met een Maanzet. Tot zijn grote teleurstelling bleek zijn tegenstander echter een fraaie winst te vinden. Ook Frans van Eenennaam kwam er niet aan te pas nadat hij te gemakkelijk meegegaan was in het favoriete half-klassieke speltype van zijn tegenstander Andrew Tjon A Ong. Toen Bas Baksoellah zijn schijfverlies niet kon goed maken, was het al 1-9 voor de gasten.
Gelukkig waren er daarna louter lichtpuntjes. Nico Leemberg gaf geen krimp tegen veelvuldig NK-finalist Frank Teer en behaalde een fraaie remise. Ook Pertap Malahé gaf die andere NK-speler, Mari van Ballegooijen geen kans een behaalde een punt. Daarna volgden zelfs nog twee overwinningen. Hans van Woerkom speelde tot tweemaal toe op een fraaie offervariant met doorbraak die hem uiteindelijk de winst bracht. Ook Emre Hageman wist weer een topper te verrassen. Dit keer was Adri Vermeulen, de auteur van het damprogramma Flits, het slachtoffer. Nadat Emre eerst een positionele winst liet liggen, pakte hij later in de partij met een klein zetje groot voordeel en uiteindelijk de winst. Tot slot pakte Hein van Dee toch nog een punt, nadat hij halverwege de partij de handdoek al in de ring leek te gooien.
Gezien het krachtsverschil was de 8-12 niet eens zo’n slechte uitslag, maar het was opnieuw duidelijk dat er met een volledig team zelfs meer ingezeten zou hebben. Al deden de drie invallers met drie punten het gewoon erg goed!
De verste uitwedstrijd bracht het eerste team afgelopen zaterdag helemaal naar het Zuid-Limburgse Geleen. Het werd, net als de wedstrijden tegen Schiedam en IJmuiden, weer een wedstrijd van net niet: 11-9 verlies. Het is een natuurlijke reactie om te zeggen dat we pech hebben. Dat de wedstrijden die gewonnen worden een uiting zijn van de Haagse superioriteit, en de wedstrijden waar we te weinig krijgen het gevolg zijn van pech. Maar dat is toch te gemakkelijk. Het is toch waarschijnlijker dat we dit jaar toch net een beetje kwaliteit te kort komen om gewonnen standen te winnen of lastige standen remise te voeren.
Maar er waren wel mooie prestaties in het Limburgse. Zo boekten Emre Hageman en Berke Yigitturk beiden hun derde overwinning op rij! En niet tegen de minsten. Nu moesten Adiatu Ibrahim en Martijn van Gortel met een rating van resp. 1343 en 1244 hun meerdere in de jongelingen erkennen. Ook Herman speelde geheel volgens plan een puike partij tegen de Limburgse topper Paul Nitsch naar remise. Een rustig klassiekje en op de 40e zet remise aanbieden. Vijf punten tegen de top-3 van de tegenstander. Dat is netjes.
Aan de andere kant konden Hein van Dee en invaller (en jarige!) Radjen Kalloe het niet bolwerken tegen hun veel sterkere tegenstanders. Ook Roy Bidesi raakte verstrikt in de aanval van zijn tegenstander en moest het onderspit delven. De gevallen van pech deden zich voor op de borden van Frans Teijn en Frans van Eenennaam. De eerste kwam in de opening een schijf voor maar het liep door een onevenwichtige schijvenverdeling toch remise. En de tweede kwam na een mindere opening onverwacht gewonnen te staan, maar miste de beslissende combinatie.
Tot slot speelde Pertap Malahé een gelijkwaardige partij tegen een gelijkwaardige tegenstander. En Gerard de Groot, de enige die een tegenstander met een lagere rating trof, kan zijn vorm van vorig jaar niet evenaren en speelde opnieuw remise.
De eerste team is er eindelijk in geslaagd te scoren. Nadat in drie voorgaande jaren Samen Sterk steeds net iets te sterk was, werd nu overtuigend met 11-9 gewonnen. Het zijn de eerste punten voor het eerste team, maar het zat er al wel aan te komen. Nadat de eerste drie wedstrijden tegen mede-degradatiekandidaten vrij terecht verloren werden, zat er in de wedstrijden tegen IJmuiden en Schiedam al een punt in. En nu dus voor het eerst de volle buit. Het is nog niet genoeg om de laatste plaats te ontvluchten, maar de hatelijke nul is weggepoetst.
De eerste slag was voor Den Haag. De tegenstander van Emre Hageman was een sterke speler, maar met weinig wedstrijdritme. Dat veroorzaakte al vroeg in de partij een simpel damzetje dat Emre dankbaar nam. Na een gelijkwaardige remise van Frans Teijn vergrootte Hans den Engelsman de voorsprong nadat hij Jo Fijen onder zulke zware druk had gezet dat hij in een damzetje trapte. Intussen was al wel duidelijk dat Samen Sterk terug in de wedstrijd zou komen. Frans van Eenennaam was tegen de sterkste speler uit Hazerswoude onder zware druk komen te staan en Roy Bidesi kwam een schijf achter door een misrekening. Deze nederlagen werden inderdaad geïncasseerd, maar intussen had ook Berke Yigitturk gewonnen. Hij speelde voor de zoveelste keer tegen mede-jeugdtalent Wouter Morssink en won in een laat klassiekje. Al weer een dubbele winst voor onze grootste jeugdtalenten!
Op het moment dat bleek dat ook Herman Vroom verloren stond, kwam de eindzege toch in zicht. Zowel Hein van Dee als Pertap Malahé en Gerard de Groot hadden zeer gunstige standen, al kon bij Hein vanzelfsprekend de klok nog een fataal beslissende rol spelen. Toen bij Gerard het voordeel verdampt was en de tegenstander remise aanbood, besloot Gerard dit – na een blik op de andere twee borden – te accepteren. Aan Pertap vervolgens de eer op een fraaie wijze de beslissende winst te pakken. Hein, die op dat moment al met weinig bedenktijd een gewonnen overmachtseindspel speelde, besloot toen ook een remise te accepteren om de teamwinst te gaan vieren.
De laatste wedstrijd van de eerste helft voor het vierde team was tegen ADC 3. Vorig seizoen werd met 0-8 van dezlfde spelers verloren. Hans van de Vijver trof in Co van Dam dezelfde tegenstander. Het leek weer mis te gaan toen Hans een schijf achter kwam. Gelukkig zat er een combinatie naar dam in, die helaas niet meer dan remise opleverde. Alex Kruyshoop stond in het late middenspel minder tegen Pim Broeren, maar wist er toch nog een punt uit te slepen. John Kolstee tegen Jaap Vermeer werd een duel van tijdnoodspecialisten en dit keer was het John die voor zijn doen nog zeeën van tijd over had. Ook had hij het betere van het spel en wist dan ook te winnen, zodat in elk geval als team niet meer verloren kon worden. Rinus Snellaars kon Henk Springintveld goed bijhouden, maar in het eindspel leek het bijna mis te gaan. Er was nog net een remisegaatje, zodat de eerste helft met een overwinning werd afgesloten. Op dinsdag 12 december begint de tweede helft, thuis tegen KDC 2.