Voor de derde keer op rij heeft het eerste team een niet-verwachte overwinning geboekt. Na Dordrecht en VAD was het nu Van Stigt Thans 3 dat de tanden stuk beet op het Haagse tiental.
De opzet deze wedstrijd was dat de strijd uitgevochten zou worden op de borden 5 tot en met 10. De eerste vier borden moesten gewoon vier punten bij elkaar harken. Die opzet werd doorkruist door de Schiedammers. Waldo Aliar deed niet mee en Henk de Witt had zich af laten zakken naar bord 7. Daar trof Nico Leemberg hem. Dat ging best goed tot de 25e zet, toen het verschil in rating plotseling tot uitdrukking kwam in een damzetje.
Daarna bleef het lang rustig, totdat Pertap de stand op het bord wat compliceerde. Dat betaalde zich uit in een wat dure damcombinatie met goede kansen. Intussen konden er wat remises genoteerd worden. Bas Baksoellah speelde eens een partij zonder tijdnood geruisloos naar remise. Gerard de Groot trof Ton Burgerhout, nam 13 tempi voordeel en bood toen remise aan, geheel volgens de tactiek. Hetzelfde deed Frans Teijn aan bord 4, al leek het erop dat Frans nog wel probeerde te winnen van Gerrit van Mastrigt.
Het was niet Pertap maar Hein van Dee die de gelijkmaker scoorde. Hij liet Piet Bastiaanse helemaal vastlopen zodat deze in een 7-om-7 stand al op gaf. Voor Hein de derde achtereenvolgende overwinning! Daarna was Pertap wel aan de beurt. Hij liet zijn dam niet afnemen en wist met handig laveren de winst binnen te halen. Den Haag stond voor! Dat werd zelfs nog iets mooier doordat invaller Harry Zandvliet aan bord 2 bekwaam zijn opdracht volbracht met een secuur gespeelde remise.
Bij de resterende drie partijen leek weinig meer mis te kunnen gaan, zeker omdat Jan Kok een schijfwinst forceerde. Piet Lodder nam dan ook geen risico meer en forceerde de remise. Toch werd het nog even spannend. Hans den Engelsman speelde aan bord 1 een zeer onderhoudende partij tegen Kees Romijn waarbij in het middenspel beiden een dam behaalden. Helaas verdwenen beide dammen weer van het bord en stond Hans een schijf achter. Gelukkig wist de tegenstander van Jan Kok niet een goede verdediging te vinden, waardoor Jan matchwinnaar werd door het elfde punt te scoren. Dat Hans zijn partij verloor deed er toen niet meer toe.
De nacompetitie kan nu alleen nog maar vermeden worden als er maximaal 1 punt gescoord wordt uit de resterende drie wedstrijden. Een schier onmogelijke opgave.
Last minute werd Jaap van Hal vervangen door Hedwig Callender en werd er wat geschoven in de opstelling. Hedwig op de plaats van Alex Kruyshoop, die de open plek van Jaap opvulde. Jeremy Pauwels en Jeroen Wit wisselden van bord. Voor Jeremy niet zo'n succes, hij kon al snel Martien Out de hand schudden na een combinatie die een schijf verlies opleverde met een tweede schijf achter in het vooruitzicht. Nerin Bisseswar trok de stand gelijk door te winnen van Robert van Diggele. Superinvaller Hedwig zette het team op voorsprong door een doorbraak te nemen tegen Dick de Jong. Dit kostte weliswaar een schijf maar was wel winnend. Hedwig heeft nu acht uit vier!
Harold Jagram bereikte niet veel tegen Bastiaan de Gunst en ook Jeroen Wit remiseerde, tegen Joop Briedé. Dit was Rinus Snellaars niet gegund, in een 2-om-4-stand trok Herk Vis aan het langste eind. Op de resterende borden was niet veel aan de hand, Alex pakte keurig een punt tegen Hans Stolwijk. Bij het duel tussen de twee tijdnoodspecialisten John Kolstee en Jaap Vermeer was het naast het bord te rumoerig en dat was voor John reden om op te geven (wegens vermeend voorzeggen). Voor Radjen Kalloe (tegen Thomas van der Klis) en Frans van Eenennaam (tegen Raymond van Es) zat er niet meer in dan remise, zodat de eindstand 9-11 werd.
De eerste wedstrijd in 2019 is op 5 januari, er wordt afgereisd naar Heerhugowaard om tegen SNA 2 te spelen.
Er is nog geen einde gekomen aan de reeks overwinningen van het eerste tiental. Het zal zeker wel een keer gebeuren, want de tegenstanders worden idere ronde sterker. In de zevende ronde werd het hoofdstedelijke VAD met een nipte 11-9 verslagen.
Dat het spannende wedstrijd zou worden, was te verwachten, met voor VAD op acht van de tien borden een voordeel in rating. De enige met een flink rating-voordeel was Gerard de Groot. Hij zette zijn tegenstander flink onder druk met een kettingstelling waarbij en bracht een veelheid aan combinaties in de stelling om te voorkomen dat die kettingstelling afgebroken zou worden. Na drie uur spelen betaalde zich dat uit met een heuse zesklapper. Frans Teijn kwam slecht uit de opening, maar herstelde zich en speelde een gelijkwaardige remise. Hetzelfde gold voor Roy Bidesi, die tegen Herman van Westerloo nauwkeurig moest navigeren.
Halverwege was het VAD die toch de voorsprong nam. Herman behield niet zijn kalmte om in een klassieke stand de remisevariant te zoeken en verloor daardoor kansloos. Bas Baksoellah had een lastige partij, maar kwam toch uit de problemen en verkreeg zelfs wat positioneel voordeel. Juist op dat moment ging hij door de vlag.
Ondanks de achterstand waren de vooruitzichten niet slecht. Arie Storm, de tegenstander van Hein van Dee knoopte zichzelf op met een verschrikkelijk a-positionele zet. Hein hoefde het alleen maar rustig uit te spelen. En Nico Leemberg overtrof zichzelf met een zeer fraaie positionele overwinning op Hans Vermeulen, vorig jaar nog topscorer van VAD.
De resterende partijen van Hans den Engelsman, Piet Lodder en Pertap Malahé eindigden in een remise. Het waren zeker geen vlakke partijen, waarin van alles gebeurde en waarin het soms niet tegen zat. Maar het zorgde er wel voor dat de zesde overwinning van dit seizoen genoteerd kon worden.
Derby's zijn altijd speciaal, zeker stadsderby's. De teamopstellingen zijn vaak onvoorspelbaar. Om 11.45 werden ze naast elkaar gelegd en ze zagen er niet verkeerd uit voor de gasten. Nerin Bisseswar trof het niet met Arie te Lindert, maar wist hem desondanks te trakteren op een damcombinatie. Hedwig Callender bereikte de speelzaal wat later maar dat bleek in zijn voordeel, hij wist Katwijkse Fries in Scheveningse dienst Andries van der Wal te verschalken. Gelegenheidskopman Jeroen Wit kon niet winnen van Jan Molhoek. Hierna volgde nog een benauwde remise van Oedebhaan Dihal tegen Hanny de Vaal en ook Harold Jagram deelde de punten met Arend van Beelen. Toen Rinus Snellaars en Kees Osté de vrede hadden getekend, was het 4-8.
De Scheveningers deden wat terug toen John Kolstee verloor van Ron de Vaal. Het tiende punt kwam op naam van Frans van Eenennaam die positioneel Piet Rozenboom versloeg. Jeremy Pauwels wist helaas niet te winnen van Nico Pronk en ook Alex Kruyshoop zag zijn betere stand tegen Frans Boers verwateren en zelfs geheel verdampen, zodat een 9-11 zege op bord verscheen.
2018 wordt afgesloten met een thuiswedstrijd tegen Samen Sterk 2 op 8 december.
De uitwedstrijd tegen Dordrecht begon niet zonder aanloopproblemen. Op vrijdag moest de grieperige Roy Bidesi vervangen worden door superinvaller Bas Baksoellah. En op zaterdag bleek dat het speellokaal verplaatst was. We waren met de trein omdat het lokaal zo lekker dicht bij het station lag. Dus konden we vervolgens met de bus verder en waren we nog maar net op tijd in het andere lokaal.
De opstelling bleek niet zo gunstig. Dordrecht had als extraatje Arie van de Weteringh opgeroepen en bracht daarmee drie 1300-spelers achter het bord. En onze topper Hans den Engelsman lootte tegen de zwakste Dordtenaar. Dat betaalde zich al snel uit in een 2-0 voorsprong waarna voor Hans het lange wachten begon. Het was al duidelijk dat onze punten vooral van de lagere borden moesten komen. De Dordtse toppers hadden kansrijke standen en Gerard de Groot speelde een wel erg riskante opening.
Een derde punt kwam van Jan Kok die al snel na de veertigste zet remise overeen kwam. Daarna liep Den Haag verder uit door winst van Nico Leemberg, die het zijn tegenstander zo lastig maakte dat deze de weg kwijt raakte. Ook Pertap boekte een fraaie positionele winst door Randy Horne naar de randen van het bord te drukken.
Bij de 7-1 voorsprong was het wachten op wat Dordrecht terug zou doen. Herman Vroom had inderdaad weinig kans tegen de zeer sterk spelende Arie van de Weteringh. Maar Nico Knoops en Anton Kosior bleken toch moeite te hebben met de sterk verdedigende Bas Baksoellah en Frans Teijn. Intussen kreeg Gerard in het eindspel aan cadeautje van Ton van Bokhoven. Gerard had zijn dubieuze opening toch in een voordelig middenspel weten om te zetten, maar dat leek net niet genoeg voor winst. Tot de blunder van Ton.
Een ongelukkige nederlaag van Piet Lodder in een klassieke stand bracht de tegenstander iets terug in de wedstrijd, maar dat bleek al snel niet meer nodig. Hein van Dee speelde een aanvallende partij tegen Joop Roedolph. Roedolph omsingelde aanvankelijk sterk maar raakte in het late middenspel volledig de weg kwijt. Hein raapte de winst bekwaam op en scoorde daarmee het elfde punt.
Frans Teijn verspeelde helaas zijn verdiende punt. In een theoretisch 4-om-2 remise stand maakte hij een onnodig uitstapje met zijn dam van de hoofdlijn die hij daarmee kwijt raakte. Bas Baksoellah kreeg wel loon naar werken en hield Nico Knoops netjes op remise. Een fraaie 12-8 winst, wellicht enigszins geflatteerd, zorgt vooralsnog voor een stevige top-3 notering. Maar de sterkste tegenstanders moeten nog komen.
In een zeer goede wedstrijd heeft het eerste team de koploper in de Eerste Klasse B, PWG ‘s-Gravenpolder, verslagen. De meeste partijen werden op het scherpst van de snede gespeeld. Dat resulteerde uiteindelijk in drie overwinningen en één nederlaag, zodat het 12-8 werd.
De opstelling van PWG was tamelijk voorspelbaar. Aan bord 1 en 2 troffen Hans den Engelsman en Gerard de Groot de voorspelde tegenstanders. Beiden hadden een opening voorbereid en die kwam ook precies op het bord. Hans drong daarmee zijn tegenstander naar de bordrand en verkreeg daarmee groot voordeel. Het is ook onduidelijk of het ergens echt gewonnen was, maar het werd een ruime remise. Gerard had een kleine afwijking in de Kelleropening waarop Daaf Kasse niet op zijn sterkst reageerde. Gerard kon daardoor vrij gemakkelijk de remise scoren tegen de sterkste PWG'er.
Intussen had ook Herman Vroom remise gespeeld. Herman kwam erg onder druk te staan, maar bereikte uiteindelijk met een flinke combinatie veilig de remisehaven. Hein van Dee speelde een uitstekende partij tegen Aart Walraven en leek hem zelfs positioneel van het bord te drukken. Hier wist de PWG'er zich echter met een combinatie net te redden. De vijfde remise werd genoteerd door Frans Teijn. Ook hier een spannende partij, waar het evenwicht niet verbroken werd.
De eerste beslissing kwam op naam van Nico Leemberg. Met sterk positioneel spel bezette hij alle strategische velden op het bord. In een 10-om-10 stand was zijn tegenstander uitgespeeld en gaf op! PWG kwam echter terug doordat Frans van Eenennaam in een klassieke stand te veel tempovoordeel had en daardoor vastliep.
Intussen was wel duidelijk geworden dat in de drie resterende partijen het voordeel aan Haagse kant lag. Jan Kok speelde een bijzonder spannende partij met een Roozenburg-opstelling die overging in een Partie Bonnard. Jan liet zien dat de opzet van Niels Roelofsen niet klopte en won de partij. Piet Lodder kwam na een vreemde partij in een klassieke middenspel terecht. Hij toonde daarin de zwakte van een achtergebleven schijf aan, en won ook overtuigend. Tot slot probeerde ook Pertap Malahé zijn voordeel in winst om te zetten, maar uiteindelijk bleek de 3-om-2 toch echt remise.
Met de 12-8 werd een prima teamprestatie geleverd en staat Den Haag op een tweede plaats achter CCR 2.
Met Harry Zandvliet, Bas Baksoellah en Hedwig Callender als invallers voor John Kolstee, Frans van Eenennaam en Jaap van Hal was niet echt sprake van een verzwakking van het combinatieteam. Het was aan de nauwelijks van de griep herstelde Jeremy Pauwels om de score te openen, zijn tegenstander Martin van Zanen liep in een Haarlemmer. De Zaankanter speelde nog wel door maar moest toch de handdoek in de ring werpen. Ook een combinatie op het bord van Oedebhaan Dihal maar nu voor Albert Roelofs, zodat de stand weer in evenwicht was. Twee combinaties bepaalden de uitslag van Hedwig Callender tegen Johan Deubel. Laatstgenoemde dacht door te breken, maar Hedwig had een tegencombinatie en wist daarmee het team weer op voorsprong te brengen. Alex Kruyshoop vergrootte deze door na een foutzet van Klaas de Krijger minimaal schijfwinst af te dwingen. De IJmuidenaar blunderde opnieuw en zette een 2-om-3 naar dam open.
Rinus Snellaars koos na vijfenveertig zetten eieren voor zijn geld door remise aan te bieden, hetgeen door Aart van Dijk geaccepteerd werd. Nerin Bisseswar combineerde tegen Vince van der Wiele maar moest daarvoor een schijf te veel offeren waarna hij nog tevreden mocht zijn met remise. Bas Baksoellah bleek een maatje te groot voor Nicole Schouten. Hij brak ten koste van een schijf door naar dam en dat bleek het begin van het einde, al bood Nicole nog goed tegenstand, maar uiteindelijk trok Bas aan het langste eind: 10-4.
Harry Zandvliet had een moeilijke middag tegen Max Doornbosch en kwam een schijf achter. Hij had, door fouten over en weer, echter compensatie, zelfs een tweede schijf offeren in het eindspel was niet voldoende voor de winst voor de IJmuidense jongeling.
Er kwam uit de resterende partijen nog één punt bij, Jeroen Wit had in het eindspel vier schijven tegen een dam van Cees Staal, maar moest een schijf inleveren. Kopman Radjen Kalloe redde het helaas niet tegen Jan-Maarten Koorn, hij kwam zijn schijfverlies niet te boven.
Het team staat nu op een mooie tweede plaats, een punt achter RDC 2. Op zaterdag 24 november de stadsderby bij en tegen Scheveningen.