Zaterdag was de wedstrijd tegen de koploper Damclub Schiedam. Schiedam was nog zonder puntverlies en Den Haag – met enige pech – nog zonder punten. Objectief bezien was er dus weinig kans en enkele Schiedammers lieten van tevoren al weten uit te gaan van een uitslag van 16-4 of 18-2. De Schiedammers laten ook weinig aan het toeval over. Zo werd Geert Prinsen en Peter van der Stap uit het eerste gehaald richting tweede, werd Cheick Maurice Ndione bij De Hofstad Dammers weggekaapt en werd onlangs de Kameroense topper Christian Niami uit Frankrijk gehaald om de zieke Henk de Witt te vervangen.
Voor veel oudgediende Schiedammers is er intussen weinig plaats meer. Zij mogen zo nu en dan invallen in het derde team. Maar als De Hofstad Dammers langs komen en er persé gewonnen moet worden, is er voor hen geen bord vrij.
In de wedstrijd lieten de Hagenaars zich van hun sterkste kant zien. Berke Yigitturk verraste Kees Romijn met een damzetje. En hoewel die met gelijkspel werd afgenomen, was de resterende stand snel uit. Ook Emre Hageman zorgde voor een stunt. Na een vereenvoudiging in het middenspel leek er niets aan de hand. Maar Edwin de Jager speelde erg snel en kwam ongemerkt steeds minder te staan. Emre kon gratis dam halen en maakte het eindspel mooi uit. Aan de andere kant waren Frans van Eenennaam en Hein van Dee in mindere standen beland. De beslissingen vielen hier door middel van combinaties, maar de partijen waren feitelijk al eerder beslist.
Hans den Engelsman had licht maar onvoldoende voordeel tegen Peter van der Stap en hetzelfde gold voor Frans Teijn die een knappe partij tegen Gerrit van Mastrigt speelde. Van Stigt Thans kwam op voorsprong doordat ook Nico Leemberg de problemen boven het hoofd groeiden. De drie resterende partijen liepen naar remise. Roy Bidesi en Herman Vroom hielden knap Geert Prinsen en Ton Burgerhout in bedwang. Gerard de Groot speelde aan bord 1 tegen Brussum-winnaar Christian Niami. Helaas miste Gerard in een 7-om-7 stand nog een kansrijke voortzetting waardoor ook deze in remise eindigde. De 11-9 nederlaag kan echter met opgeheven hoofd gedragen worden.
In ronde vijf van de Nationale Competitie stond voor het Combinatieteam de stadsderby bij en tegen Scheveningen op het programma. Jeremy Pauwels opende de score toen Kees Osté in een vlaag van damblindheid pardoes drie schijven weggaf, al stond de Klaaswalenaar al enigszins moeilijk. Alex Kruyshoop en Hanny de Vaal maakten er een spannende partij van, maar geen beiden wist te winnen. Ook remise was er voor Nerin Bisseswar op bord 1 tegen Jan Molhoek, die hij twee dagen daarvoor ook al trof in de wedstrijd DHD 2 - MDV met hetzelfde resultaat. Rinus Snellaars kwam minder te staan tegen Ron de Vaal, maar deze wist het niet af te maken, zodat ook hier 1-1 op het notatiebiljet vermeld werd. Ook Jan Kok trof een tegenstander waar hij eerder in de week al tegen had gespeeld, in dezelfde speelzaal zelfs, namelijk Arie te Lindert. En ook nu weer was remise het resultaat. Sanjay Dhauntal vergrootte de voorsprong door Jeroen Neve te verslaan door een aantal positioneel mindere zetten af te straffen. Remise was er ook voor Harold Jagram tegen Vlaming Eddy Janssen, wat de tussenstand op 5-9 bracht.
Radjen Kalloe wist tegen Johan Pronk door te breken, met een combinatie naar dam er vlak achteraan. John Kolstee stond al vrij vroeg een schijf voor tegen Nico Pronk en ook een tweede volgde. Desondanks moest John blijven uitkijken en ging het nog bijna mis, maar ook John mocht twee punten bijschrijven. Bas Baksoellah wist net niet te winnen van Frans Boers, waardoor de Westlander in het blauw op Toernooibase verscheen.
Het derde team stond tot dinsdag 14 november mooi bovenaan in de 2e klasse, maar dat was maar schijn. Het team had drie punten voorsprong op de nummer 2, ADC Alphen a/d Rijn 2, maar had wel een wedstrijd meer gespeeld en de teams moesten nog tegen elkaar spelen. De wedstrijd tussen beide teams was dus heel belangrijk voor de eerste plaats. Daarnaast had LDC Leiderdorp evenveel punten als ADC 2 waardoor zij ook tot de naaste concurrenten behoorden.
Het team van Den Haag was weer compleet. De opstelling was wel wat veranderd, want hoewel Radjendrenath Kalloe nog steeds aan het eerste bord zat, waren Wynton Meijer en Jaap van Hal een plaatsje opgeschoven naar Kalloe en zat Farid Idoe aan het laatste bord. Arie en Robert van Diggele zaten aan de eerste borden. Arie zat tegenover Radjen en zij speelden op verzoek van Arie met een blauw bord. Arie kon dan de schijven beter zien. Om 19.50 uur werden de partijen begonnen. Het ging aan alle borden in het begin gelijk op, maar langzamerhand ging het voordeel naar het Haagse team. Radjen en Jaap kwamen een schijf voor en Wynton zette zijn tegenstander, Martijn de Vries, onder druk. Farid Idoe speelde tactisch heel goed tegen Pim Broeren en verkreeg ook steeds meer voordeel. De druk van Wynton (liep steeds op de goede manier achter een schijf) kon Martijn niet pareren waardoor Wynton twee bordpunten scoorde én een vermelding in het blauw. Arie van Diggele nam een verkeerd tempo en kwam hij bij een door hem ingezette combinatie een schijf achter. Radjen speelde de partij daarna professioneel uit waardoor de voorsprong werd verdubbeld. Jaap had het geluk dat Robert de aanval verkeerd pareerde en kon later met een 3-om-3 doorbreken naar dam. De stand was echter zodanig dat een dam niet nodig was. Farid had inmiddels zijn stand ook in zijn voordeel gebracht en hield het doel schoon. Het 3e team van Den Haag scoorde dus een mooie overwinning (8-0).
De ene concurrent was verslagen en wat had de tweede gedaan? Later op de avond kwam de score op toernooibase, want Leiderdorp had op maandag gespeeld tegen RDC Rijnsburg 2. Lindemans had zijn partij gewonnen, maar Jan Dekker en Alexander Zwanenburg verloren hun partij. Door de remise van Paul Lovink met Teun de Kluyver verloor het team van Leiderdorp en bleef het daardoor op vijf punten staan. Het team van Den Haag heeft nu vijf punten voorsprong, waarbij een wedstrijd meer is gespeeld. Deze voorsprong kan in de volgende ronde als het team vrij is dus minimaal teruggebracht worden tot drie.
Het eerste team moest na drie nederlagen in de vierde ronde tegen IJmuiden toch echt de eerste punten gaan scoren, wilde het enigszins in de race blijven voor lijfsbehoud. Helaas blijft het tegenzitten met de gezondheidstoestand van een aantal basisspelers. Nu bleek Berke Yigitturk met een longontsteking van het WK uit Polen teruggekeerd.
Toch leek de wedstrijd voorspoedig te verlopen, vooral aan borden 7 en 8. Herman Vroom haalde al vroeg een damcombinatie uit en kwam een schijf voor en Frans Teijn had ook een veelbelovende stand. Frans van Eenennaam was als eerste uit met een remise tegen voormalig subtopper Cees van Duijvenbode. De heren besloten overigens een beetje te vroeg tot remise, maar losten het professioneel op. Overigens bleek achteraf dat Frans een zesklapper naar dam heeft gemist. Ook het topduel tussen Hans den Engelsman en Kees Pippel bleef geheel in evenwicht.
Bas Baksoellah kwam na een interessante vereenvoudiging toch veel minder te staan en verloor. Maar Frans Teijn maakte het weer gelijk. Na de overwinning van Frans ging het plots toch minder. Herman Vroom speelde een basisschijf onnodig naar de rand en verloor daardoor de winst uit zicht. En Pertap Malahé verloor onverwacht na een zeer knap gevonden eindspelmotief van tegenstander Jesse Bos. En ook Hein van Dee verloor. Al was dat niet zo’n verrassing omdat Hein va banque alle schepen en basisschrijven achter zich verbrandde.
Gerard de Groot speelde een positioneel sterke partij en wist met veel geduld te winnen. De achterstand werd daarmee verkleind. Emre Hageman behaalde een ‘blauwe’ uitslag door Stijn Tuijtel op remise te houden en ook invaller Nico Leemberg scoorde een gelijkwaardig punt. Herman Vroom kon uiteindelijk inderdaad toch niet meer winnen, waardoor het niet meer gelijk werd. De 9-11 nederlaag was deze keer echt niet nodig geweest.
Het eerste tiental wacht nog steeds op de eerste punten. In Lent ging de derde wedstrijd deze competitie met 13-7 verloren. Er waren deze wedstrijd maar liefst vier invallers nodig. Emre Hageman en Berke Yigitturk waren afgereisd naar Polen voor het jeugd-WK, Piet Lodder nog steeds last van zijn been en Frans van Eenennaam meldde zich op zaterdagochtend ziek af. Met Bas Baksoellah (op zijn verjaardag!), Nico Leemberg, Harry Zandvliet en de herintredende Hans den Engelsman vertrokken we toch compleet naar Lent.
Hans liet zien het nog steeds te kunnen en speelde rechtstreeks naar een positionele overwinning. Naast hem speelde ook Hein van Dee een puike partij, maar deze eindigde toch in remise. De nederlaag van Herman Vroom bracht de stand weer in evenwicht.
Gerard de Groot, die als enige een tegenstander met een (iets) lagere rating trof, wilde te graag winnen en verloor jammerlijk. Na een gelijkwaardige remise van Nico, verloor ook Bas. Geen schande gezien het krachtverschil, maar Bas was dicht bij winst met behulp van een schitterende combinatiemogelijkheid.
Het zag er niet naar uit dat de achterstand nog goed gemaakt kon worden. Ook niet nadat de sluwe Pertap Malahé een onnavolgbare partij geheel onverwacht nog wist te winnen. Roy Bidesi boekte een mooie remise, maar de laatste partijen van Frans Teijn en Harry Zandvliet gingen verloren, waardoor de eindstand op 13-7 kwam.
In ronde vier van de ZHDB-competitie kwam Scheveningen 2 op bezoek. Theo Baard had de pech dat Nel Lindhout zijn opponente was, de sterkste van de vier vrouwen.Desondanks wist hij ver te komen, maar niet ver genoeg en moest toch de handdoek in de ring gooien. john Kolstee won met wit nog nooit van Hanny de Vaal, maar voor alles is een eerste keer. Hij kreeg de kans naar dam te combineren en speelde dit bekwaam naar winst. Op de borden van Hans van de Vijver en Alex Kruyshoop tegen de gezusters Van der Meijden waren de standen nog in evenwicht. Alex wist desondanks de partij naar zich toe te trekken, toen hij de kans van Gerda kreeg een twee-om-twee te nemen met een doorbraak in het vooruitzicht. Dit leidde tot een 4-2 voorsprong. Voor teamwinst was remise van Hans voldoende. Dit leek het tegen Joke ook te gaan worden, maar in het zicht van de remisehaven ging ze in de fout waarna Hans het af kon maken.
Volgende wedstrijd is op woensdag 8 november bij en tegen DOS 2.
Het derde team moest weer met invallers spelen want Jan Christiaan Wahls, Farid Idoe en Radjendrenath Kalloe konden niet meedoen op maandag 16 oktober uit in Leiderdorp. Toen we daar arriveerden was er nog niemand en was het zoeken waar er gedamd zou worden. Toen Reginald Lindemans binnen kwam was dat pas duidelijk. De damspullen werden klaargezet en om kwart voor acht werden de partijen gestart. Daarbij vielen Rinus Snellaars en Nico Leemberg in voor Farid en Radjendrenath.
Wynton Meijer speelde aan bord 3 en liep in een voor hem diep zetje. Zijn tegenstander, Jan Dekker, vond het niet zo’n moeilijk zetje. Hij kende het waarschijnlijk al langer. Rinus Snellaars speelde aan het laatste bord een gelijkwaardige partij met Cees Zwanenburg. Even dacht ik dat Rinus moeilijk zou komen te staan, maar Cees deed een afruil waardoor het makkelijker werd. De partij liep remise waardoor de stand op 3-1 voor Leiderdorp kwam. Nico Leemberg speelde aan bord 2 een mooie partij tegen Alexander Zwanenburg. Even dacht ik dat Nico in een zetje liep, maar hij gebruikte dat juist om een schijf voor te komen. Alex dacht door te breken naar dam, maar had zelf zijn achterste schijf verkeerd neergezet. Alex offerde nog een schijf om door te lopen, maar Nico nam toen een 2 om 2 en pakte de doorgelopen schijf. Met 2 schijven achter gaf Alex op en werd de stand gelijkgetrokken. Voor mij, Jaap van Hal, was het een bijzondere avond. Met mijn oude damclub Essesteijn speelden we vroeger voor de Dambond Midden Holland jarenlang tegen Leiderdorp. Reginald Lindemans en ik hebben in die tijd vaak tegen elkaar gespeeld. De laatste keer was op 13 oktober 2008. Reginald kon moeilijk van mij winnen en daar werd volop over gesproken. Ik heb de partijen opgezocht en nu blijkt dat we beiden twee keer hebben gewonnen en 5 keer remise hebben gespeeld. Ik vermoedde dat Reginald aan bord 1 zou zitten en ben daarom daar gaan zitten. We speelden dus onze 10e partij tegen elkaar. De opening kwam mij bekend voor en bij het zien van de oude partijen bleek waarom. Reginald speelde op zetjes, maar die zag ik. We lieten allebei een kansje op voordeel liggen en in het eindspel probeerde Reginald nog te winnen met een schijf meer (dam met 3 schijven tegen dam met 2 schijven). Ik maakte het mezelf moeilijk dan nodig was, maar de partij werd remise. Met 4-4 was dit een mooie uitslag tegen een naaste concurrent voor de 1e plaats.