Dankzij een duidelijke maar ietwat geflatteerde 11-1 zege op Kijk Uit Zegveld heeft ons ZHDB-zestal zich verzekerd van in elk geval het hoofdklasse-zilver. Goud kan het niet meer worden maar brons nog wel als Van Stigt Thans erin slaagt koploper Damlust beentje te lichten. Sven Winkel ontfutselde al snel Arie de Bruijn een schijf, die uiteindelijk in een kansloos eindspel vluchtte. Onze kopman, die zaterdag nog voor Denk en Zet Culemborg de Oekraïense grootmeester Yuri Anikeev te grazen had genomen, staat na acht van de negen wedstrijden nog steeds op een score van honderd procent! Hij veroverde onder meer de scalpen van Evert Bronstring, Frits Luteijn en Martijn van IJzendoorn.

Fred Ivens breidde met een goede aanvalspartij de score uit en Friso Fennema toonde zich in de tijdnoodfase veel getructer dan Arie Kuyer, een van de drie broers bij de degradatiekandidaat. Radjesh Lachman liep pardoes tegen schijfverlies op maar had wel compensatie. Hij knokte zich nog netjes naar een punt. Roy Bidesi kwam steeds beter te staan en kwam door een ‘kleintje’ op materiële voorsprong die hij met een (nauw)keurig eindspel verzilverde.  Harry Zandvliet kon er weer geen genoeg van krijgen en was voor de zoveelste keer als laatste uit. Hij kwam na een foutieve combinatie van zijn tegenstander een schijf voor, maakte het zichzelf onnodig moeilijk maar dwong wel een winnend vier-om-twee-eindspel af.

Lees meer: Sven Winkel nog steeds op honderd procent!

"Een nieuw jaar, nieuwe kansen" zou voor het tweede een welkome uitspraak zijn om van de hatelijke nul af te komen. Helaas werd de wedstrijd begonnen met negen spelers, zodat het leek alsof er na een uur een 0-2 achterstand op het bord zou verschijnen. Het was echter 2-2, want ook DOS Delft was met een man minder, zodat Ashok Mahabier en Gerard Peroti een voorschot op Thailand Open konden nemen in een vriendschappelijk duel dat in remise eindigde. De bezoekers kwamen daarna op voorsprong, Alex Kruyshoop overzag een damcombinatie na een ruil tegen Mees van den Bosch en Henk de Witt bleek veel te sterk voor Radjin Chandarsing. Ron de Vaal en Roy Blinker hielden elkaar keurig in evenwicht en Jan Schreurs deelde de punten met Chiel Overvoorde. Daarna begon het foutenfestival weer. Rinus Snellaars doorzag alle trucs van Cees van Atten, alleen de laatste lokzet niet en moest toch nog capituleren. Moen Lachman ruilde foutief af, waarna Rob Smits kon combineren en gedecideerd naar winst kon spelen. En weer met lege handen. Jan Kok en Frans Poorter leken een (iets) betere stand te hebben tegen Heve Bijnaar resp. Loek Tillemans, maar deze partijen eindigden in remise.

(fotograaf: Roy Blinker)

Op zaterdag 28 januari dé uitgelezen kans om de nul kwijt te raken (maar nog niet de laatste plaats) in de uitwedstrijd tegen GDC 2.  

Zaterdag stond de zware wedstrijd tegen SNA uit Heerhugowaard op het programma. SNA en DC Den Haag hebben een deels gemeenschappelijke historie. Beide  verenigingen begonnen een jaar of zes geleden aan een opmars en drongen door tot de Ereklasse. Beide verenigingen deden dat bovendien met eigen spelers. In tegenstelling tot ons bleef het team van SNA wel intact zodat ook afgelopen seizoen in de Ereklasse gespeeld werd. En na de degradatie vorig jaar maakt SNA nu weer kans op promotie naar het hoogste damwalhalla.
Ondanks het huidige krachtverschil was het wel Den Haag dat op voorsprong kwam, al ging daar een onregelmatigheid aan vooraf. De tegenstander van Frans Teijn raakte zijn schijven aan terwijl hij aan zet was, waarna Frans hem verplichtte de betreffende zet ook te spelen. De daaropvolgende één-om-drie was natuurlijk direct uit. Wellicht dat door de ontstane consternatie de Noord-Hollanders extra energie vonden, want daarna kwamen we er niet meer aan te pas.
Frans van Eenennaam en Hans Giphart werden door hun sterke tegenstanders volledig onder de voet gelopen. Herman Vroom speelde ook een spannende partij, maar koos in het late middenspel de verkeerde voortzetting en verloor.
Jeroen Kos was één van de weinigen die wel een kansrijke stand opgebouwd had tegen Ivo de Jong. Op miraculeuze wijze wist de tegenstander te ontsnappen uit de positionele puinhoop en moest Jeroen genoegen nemen met een remise.
Het pleit was echter beslecht toen topscorer Fred Ivens op een zeldzame nederlaag getrakteerd werd. Zijn omsingeling klopte deze keer niet en Fred ging eigenlijk kansloos ten onder. Ook Pertap Malahé deelde in de malaise toen zijn stand door een kleine combinatie omgetoverd werd in een positionele ruïne.
Piet Lodder had goede kans om wel twee punten te halen. Na een goede omsingeling verkreeg hij een gewonnen stand. Piet wilde het echter te mooi winnen - een schijfoffer met doorbraak was wel winst - en zijn tegenstander ontsnapte nog net. Roy Bidesi behaalde een verdienstelijke remise tegen Guido Verhagen.
De resulterende 14-6 is gezien het verloop geen vreemde uitslag. Maar het eerste zal nu wel nadrukkelijk naar onderen moeten kijken en het naderende degradatiespook verjagen.

Uithuilen en maar weer opnieuw beginnen...

Wanneer zal het ons eens lukken? Als we Ton Sijbrands, Harm Wiersma en Rob Clerc weten aan te trekken? Of moeten we wachten totdat Berke, Kirsty, Jan-Christiaan en Luuk tot de categorie der supergrootmeesters zijn opgeklommen? Feit is in elk geval dat we ook dit jaar niet het regionale kampioenschap op onze naam zullen schrijven. We hoefden daarvoor in feite alleen maar van Damlust te winnen, maar – helaas, helaas – we gingen in Gouda keihard op onze snuit en konden na een 7-5 nederlaag onze tranen drogen en wonden likken. Tsja...

Damlust miste Teun van der Krol maar Harry Clasquin is natuurlijk ook geen kleine jongen. Wij moesten het doen zonder Harry Zandvliet voor wie Pertap Malahé meedeed. Beide teams hadden een taktische opstelling ingeleverd die voor ons niet echt goed uitpakte. We liep al snel achter de feiten aan. Fred Ivens verliest niet zo vaak maar als het mis gaat dan gaat het ook goed mis. Aan de vooravond van zijn 68ste verjaardag koos hij tegen grootmeester Erno Prosman voor een zowel taktisch als technisch verkeerd strijdplan en kon na een gambiet op de 27ste zet al opgeven (daarover in het komend Nieuws Bulletin meer).

Rajesh Lachman leek na een passieve opening onder druk te staan. Hij voelde echter prima aan waar het in de stand om draaide, brak de aanval van Harry Clasquin af en scoorde even verdiend als knap een royale remise. Erik Hoogendoorn nam geen onverantwoorde risico's tegen Jeroen Kos. Onze captain kwam in het late middenspel (wellicht) wat beter te staan maar meer dan remise zat er toch niet in. Pertap Malahé wist de nationale subtopper Ben Provoost aardig bij te benen. Pas na een   foutief gambiet in het middenspel kwam hij echt in de problemen en werd onverbiddelijk door Provoost weggetikt. Op dat moment gloorde er nog een gelijkspel aan de einder, met nog steeds titelkansen want Damlust heeft nog de topper tegen Van Stigt Thans te goed. Sven Winkel drukte met veel geduld en techniek Henk van Klaveren langzaam maar zeker van het bord. Meer dan een kansloos eindspel zat er voor de Damlust-speler niet in. Sven blijft daardoor op een score van honderd procent staan! Alle hoop was nu gevestigd op Friso Fennema. Onze eerstebordspeler had op klaarlichte dag een schijf ontfutseld aan Eric-Jan van Reenen, die daarvoor echter nog wel enige compensatie had. Na de hectische wederzijdse tijdnoodfase stond er echter een stand op het bord die  – alle pogingen van Friso ten spijt – helaas niet meer te winnen bleek. Dat betekende een 7-5 nederlaag, uithuilen en volgend seizoen maar weer opnieuw beginnen.

Lees meer: Ook dit jaar geen kampioenschap

Op 10 december werd duidelijk dat de Sint het land nog niet had verlaten. De Rotterdamse dammers van CCR werden overladen met kadootjes door onze spelers van het eerste tiental. CCR verscheen in de sterkst denkbare opstelling achter de borden, maar dat kon deze puntenregen toch niet verklaren. Met slechts één punt boven de rode streep van de nacompetitie zal het team in de resterende vier rondes nog danig op z’n tellen moeten passen.

Pertap Malahé trapte al vroeg in de partij in een Coupe Philippe. Hij vocht nog verbeten voor een punt, maar moest uiteindelijk toch capituleren. In de tussentijd was ook Frans Teijn door de sterke Soumah combinatief te grazen genomen.

Fred Ivens deelde niet in de malaise en bouwde zijn toch al imposante score verder uit. Ook Jaap Riesenkamp, toch niet de minste, was niet tegen zijn geweld opgewassen. Hans Giphart kwam wat minder uit de opening maar wist uiteindelijk een meer dan gelijkwaardige remise te bereiken.

Jan Kok behaalde met enige moeite een remise tegen Francis Tholel. Jan had zijn tegenstander in de opening nog verrast met een damcombinatie die helaas met gelijkspel werd afgenomen. Jeroen Kos hield knap stand tegen de Surinaamse grootmeester en oud-DC Den Haag trainer Eduard Autar.

Daarna was het alleen nog maar kommer en kwel. Frans van Eenennaam greep verschrikkelijk mis en liep een zekere remise mis. Ook Hein van Dee wist zijn eindspel niet tot een goed einde te brengen.

Herman Vroom speelde een leuke en spannende partij tegen Jharap. Zijn aanvalsstand kreeg steeds meer kracht maar Herman verzuimde de winst te pakken. Als laatste en toen het allemaal niet meer uit maakte was Gerard de Groot bezig tegen een hevig ruilende tegenstander. Na vijf-en-half uur secuur spel leek hij toch de kroon op het werk te kunnen zetten. Maar tot verbijstering van de omstanders overzag Gerard de eenvoudig winnende zet en eindigde ook deze partij in remise. Eindstand: 13-7.

De Westlandse teams liggen ons eerste zestal wel. Tegen VELO werd het 12-0 en De Lier moest er in de zesde ronde met 10-2 aan geloven. Voor de wedstrijd hoorden we al twee prettige berichten: met voorzitter Piet Stellaard, die een week eerder in ons speellokaal onwel werd,  gaat het gelukkig weer goed. En dat kopman en twaalfvoudig Westlands kampioen Peter van der Stap andere verplichtingen had, was mooi meegenomen. Wij misten onze topspeler Sven Winkel die op een toernooi in Culemborg zich een groot aantal grootmeesters van het lijf moest zien te houden, maar later op de avond wel een kijkje kwam nemen. Pertap Malahé was zijn vervanger en deed het met verve. Piet van Staalduinen was binnen mum van tijd een schijf kwijt en na een forcing ook een tweede schijf en derhalve de partij. Rajesh Lachman trakteerde, evenals Arie Bom, in verband met zijn verjaardag en gaf de Lierse veteraan Frans Slot niet alleen een borreltje maar ook de partij cadeau. Daarna was het alleen maar Den Haag wat de klok sloeg. Friso Fennema en Martin van der Hout gingen al snel met elkaar in de clinch. Na een afgedwongen meerslag naar dam kon onze eerstebordspeler al kort na de opening de felicitaties in ontvangst nemen.  Fred Ivens moest heel wat meer moeite voor de overwinning doen. Jerry de Nijs loste met een ruil naar de kerkhofruit een deel van zijn stellingproblemen op. In tijdnood kwam hij er echter niet meer uit en verloor kansloos. Ook Wim de Kok ging naar de kerkhof maar daar had Harry Zandvliet alleen maar plezier van en bracht keurig een gewonnen stand op het bord. Zoals het nu ging kwam Harry, na een kleine combinatie gevolgd door damafname, wel een schijf voor maar zijn tegenstander had wel erg veel compensatie. Hij koos echter voor een verkeerd plan waarna het geruisloos uit was. Jeroen Kos moest zijn tijd tot vrijwel de laatste seconden opsouperen. De taaie Wim Boer dreigde overspoeld te worden door de Haagse aanvalsgolven maar  bereikte nog een wat onduidelijk eindspel. Uiteindelijk kwamen er zelfs vier dammen op het bord waarna Jeroen fraai  met een ultieme truc alsnog beide punten kon incasseren: 10-2. Waardoor we - samen met Damlust en Van Stigt Thans - nog helemaal in de running zijn voor de ZHDB-titel.