De laatste wedstrijd van de WHDB/DMH competitie werd een overtuigende 11-5 zege tegen VST2. Het duel was in die zin historisch dat het de allerlaatste wedstrijd betrof van damclub Vlaardingen. Helaas is onlangs besloten de vereniging, die al een aantal jaren als reserves van Van Stigt Thans optraden, definitief op te heffen. Omdat de Vlaardingers elk jaar een tactische, onvoorspelbare opstelling kiezen tegen Den Haag, besloot ik op alfabetische volgorde van voornaam te gaan zitten. Op bord 1 speelde echter Michiel Torn met verkorte bedenktijd. Dan mag de tegenstander kiezen wie tegen hem plaats neemt en dat zag Gerard wel zitten. Paul was het eerste uit, doordat hij het spoor tegen Heuvelman volledig bijster werd. Gerard kwam in tijdnood. Hij veroverde een schijf, maar liet zich toch nog verrassen en Torn ontsnapte met een benauwde remise.
Herman trok de stand weer recht door in een krankzinnige stand eenvoudig een 2-om-5 naar dam te nemen. Fred speelde voor de zoveelste keer tegen Ton Burgerhout en bereikte voordeel, maar onvoldoende voor de winst. Ook Alfred speelde remise tegen Van Mastrigt. Beiden hadden een vleugelaanval. Toen het Alfred te link leek, ruilde hij in hoog tempo en stelde daarmee het punt veilig. Stefan Stapper overklaste zijn tegenstander en speelde secuur naar winst. Wim en Jeroen speelden beide vol op de winst, niet alleen voor de wedstrijdwinst, maar ook om topscoorder te worden. Het lukte uiteindelijk hen beiden.
Het is jammer dat we zo ongelukkig verloren tegen Samen Sterk, anders was een barrage om het kampioenschap gevolgd. Toch kunnen we terug kijken op een leuk seizoen en wat mij betreft is de uitbreiding met nieuwe verenigingen uit DMH geslaagd. Het was bij uitwedstrijden moeilijk om het team compleet te krijgen. Ik wil iedereen die heeft meegespeeld bedanken.