De geschiedenis herhaalde zich. Net als vorig jaar lootten we in de halve finale van
de WHDB-bekercompetitie een uitwedstrijd tegen Van Stigt Thans. Net als vorig jaar
moest er een barrage aan te pas komen en net als vorig jaar (tegen Frits Luteyn)
zorgde Fred Ivens ervoor dat DC Den Haag voortijdig werd uitgeschakeld.
Het begon allemaal zo mooi. Toegegeven: Wim Bremmer belandde in een kansloos
macro-eindspel tegen Frits Luteyn maar Jeroen Kos hield - zij het uit verloren stand
- knap Ron Heusdens op remise. Fred Ivens, de enige speler met een hogere rating dan
zijn tegenstander, moest tegen Ton Burgerhout nog even ploeteren voor een punt,
waarna Pertap Malahé zich weer eens van zijn beste zijde liet zien. Zijn Angstgegner
Peter van der Stap stond vrijwel de hele partij beter maar zag in tijdnood te laat
een duivelse dreiging aankomen. Pertap belandde daardoor in een overmachtseindspel
dat hij bekwaam in winst omzette.
Dat betekende 4-4 en daardoor moesten we om ruim over elven nog gaan sneldammen. Het
positieve nieuws was dat Wim revanche nam op Frits, dat Jeroen opnieuw tegen Ron een
punt wegsleepte voor de poorten van de hel en dat Pertap binnen de remisemarge bleef
tegen Peter. Het slechte nieuws was dat Fred zich combinatief liet verrassen door
Ton. Weer 4-4 dus. Waarna Van Stigt Thans zich - samen met ODB en CCR - door de
overwinning aan het tweede bord in de reguliere wedstrijd voor de finale plaatste.
Van Stigt Thans-DC Den Haag 4-4 (4-4)
1. Ron Heusdens-Jeroen Kos 1-1 (1-1)
2. Frits Luteyn-Wim Bremmer 2-0 (0-2)
3. Peter van der Stap-Pertap Malahé 0-2 (1-1)
4. Ton Burgerhout-Fred Ivens 1.1 (2-0)
 |
 |