De 10-10 in Den Bosch was een juiste afspiegeling van de krachtsverhoudingen. Gerard de Groot moest voor de winst gaan, maar zag zijn partij-opzet mislukken. Hij hield de stand echter onoverzichtelijk en werd daarvoor beloond met een combinatieve winst. Robin Vogelaar speelde een vrij vlakke remise tegen de geestelijk vader van damprogramma Flits en captain Jeroen Kos zag na een onnauwkeurigheid tegen Harry Kolk alle muziek uit de stelling verdwijnen. Ook Stefan Stapper bereikte niet meer dan een klein voordeel tegen Hans Ladage. Subtopper Wim van der Kooij en Wim Bremmer gaven elkaar in een klassiekje niets toe.
Derhalve was de voorsprong slechts twee punten toen Excelsior terugkwam. Piet Lodder miste tegen de sterke Ingo Greveraars de beste verdediging en werd volgens de regelen der kunst opgeknoopt: 6-6. Pertap Malahé kon het niet bolwerken tegen kopman Frank Teer, die al op de tweede zet in de aanval mocht gaan en toen stond Den Haag ineens achter.
Een tegenvaller was de remise van Hans den Engelsman tegen Ron Entken die verloren heeft gestaan en langs het randje van de afgrond ging. Jaap van Galen was degene die onverwacht toch nog een punt veilig stelde. Hij profiteerde na een remisecombinatie bekwaam van een onnauwkeurigheid in het eindspel van ex-NK-finalist Mari van Ballegooijen en bracht een winnend afspel op het bord. Fred Ivens tot slot kwam niet verder dan licht voordeel tegen Jan van den Hooff maar moest door een wat lichtzinnig optreden na de eerste tijdcontrole nog de remise veilig stellen: 10-10.
De reserves van Den Haag hadden er zin in tegen Scheveningen, een echte stadsderby. In dit soort wedstrijden kan het alle kanten op, zo ook nu. Na circa 3 uur spelen waren de dubbele cijfers al bereikt, al ontbrak het niet aan enig fortuin. Frans Frentrop won al snel een schijf, maar moest toch het langs van allen knokken om de overwinning vast te stellen. De tegenstander van de andere Frans was nog in de ban van Sinterklaas en liet een 1-om-3 toe. Herman en Jan overklasten hun tegenstanders met snelle, positionele overwinningen. Roy had geluk. Engelbertus Pronk speelde een zeer goede partij en won een schijf, totdat zenuwen hem parten gingen spelen en Roy de vierde overwinning liet aantekenen. Bas speelde aan het eerste bord tegen Arie te Lindert. Zoals gewoonlijk kwam Bas in tijdnood, maar nam een mooie combinatie die weliswaar qua schijven gelijk bleef, maar qua positie riant genoeg bleek voor de overwinning. Hein had zijn gedachten begrijpelijk bij zijn vader in het ziekenhuis en trof het bovendien niet met Roel Langendam als tegenstander, in een goede stand verwisselde hij 2 zetten en moest uiteindelijk het onderspit delven. De voorzitters van beide verenigingen troffen elkaar. Alfred profiteerde optimaal van de tijdnood van Johan Pronk. Een van de vele kleine finesses werd de Scheveninger fataal. Paul leverde al vroeg in de wedstrijd een schijf in, weliswaar met enig compensatie. Hij knokte echter knap naar een punt tegen Piet Rozenboom, die bewust laag was gaan zitten om eerder thuis te kunnen zijn. Arie speelde een prima partij tegen de sterke Nico Mondt en remiseerde verdienstelijk. Het duurde vervolgens nog tot kwart over zes (!) voordat de laatste twee punten door Frans Frentrop aan het totaal werden toegevoegd.
Net als vorig jaar werd de bekerwedstrijd tegen CCR 1 een ware thriller. De Rotterdammers kwamen met een sterk viertal en daarom werd tot een tactische opstelling besloten. Bas en Alfred zouden trachten een punt te halen aan de hoge borden en Gerard en Herman dienden voor de winst te gaan. Bas hield het lang vol tegen de sterke Soumah, maar moest toch het onderspit delven. Alfred speelde een spannende, maar prima partij. Na een Molimard opening nam Jaap Riesenkamp een voorpost op 23, die na een lange omsingeling door Alfred werd veroverd. Toen Alfred zijn schijfwinst niet gelijk consolideerde, leken er nog kansen te komen voor Riesenkamp, maar gelukkig voor Alfred bleek het afspel toch winnend. Gerard had echter duidelijk niet zijn avond. Vanuit een slechte middenspelstand wist hij toch nog kansen te creëren. Na lang denken vond hij het juiste winstplan. Hij speelde weliswaar de goede schijf, maar tot zijn eigen verbijstering in verkeerde richting. Een benauwde remise resteerde tegen onze vroegere clubgenoot Djin Jharap. Herman is laatste tijd in vorm. Hij bouwde een zeer goede stand op, nam een dam ten koste van een schijf, maar kon helaas de klus niet afmaken. In razende tijdnood wist Ashok Bhajan zijn zetten te halen en de remise veilig te stellen. Net als vorig jaar was een barrage in de vorm van sneldammen noodzakelijk. Bas en Alfred verloren kansloos, maar Herman wist dit keer wel zijn voordeel te benutten. Gerard profiteerde niet van zijn tijdvoordeel en moest in een teleurstellend gelijkspel berusten. Hiermee voorkwam CCR dat het lot, evenals vorig jaar, de beslissing moest brengen.
Tegelijkertijd speelde Den Haag 3 tegen ODB/Haeghe-Z 1, dat gelukkig niet zo sterk opgekomen was, als verwacht. De eindstand doet toch anders vermoeden, alle partijen werden gewonnen door de tegenstanders, al ging dat niet aktijd even gemakkelijk. Paul Heskes had tegen Anko Baksoellah een goede stand, maar blunderde en kon meteen opgeven. Ook Rinus Snellaars gaf Roel Langbroek goed partij, maar in het eindspel ging ger toch nog mis. Ben Gehrke en Alex Kruyshoop moesten in Bonne Douma en Frans Teijn hun meerdere erkennen.
De nederlaag tegen titelpretendent Van Stigt Thans was ingecalculeerd; 14-6 was een normale uitslag al lieten we twee wellicht kostbare bordpunten ligggen. In de slotfase blunderde Jaap van Galen in tijdnood tegen Michiel Kloosterziel en Pertap Malahé overzag een combinatieve remiseforcing tegen Sven Winkel. De wedstrijd werd al in een vroegtijdig stadium beslist. Na een verdienstelijke remise van Stefan Stapper tegen zijn voormalige trainer Ron Heusdens en van Patrick Stork tegen Dirk van Schaik jr. kwam Robin Vogelaar in een prachtig combinatief matweb terecht tegen oud-wereldkampioen Anatoli Gantwarg. Robin’s schijnbaar winnende zet was telkens verhinderd door een combinatie. De marge werd vergroot door de nederlaag van Piet Lodder die in het middenspel een schijf verloor tegen Peter van der Stap.
Wim Bremmer pakte keurig een punt tegen bondstrainer Rob Clerc, waarna Gerard de Groot bezweek onder de aanvalsgolven van Anton van Berkel. Fred Ivens leek even kansen te hebben tegen Frits Luteyn maar er rolde een gelijkwaardige remise uit. Jeroen Kos was de enige die tot winst kwam. Hij zette de hele partij druk tegen Wim Vrijland, de vervanger van wereldkampioen Alexander Schwarzman, die in de tijdnoodfase combinatief naar de slachtbank werd geleid.
Het tweede team heeft tegen Van Stigt Thans 3 in een spannende wedstrijd de punten gedeeld. Omdat de Schiedammers maar met negen man kwamen, werd er begonnen met een voorsprong. Die verdween echter al snel doordat Paul Heskes van het bord gecombineerd werd. Herman Vroom en Roy Bidesi kamen vlak na de veertigste zet remise overeen. Voor Herman was dat een ‘narrow-escape’ en bij Roy was werkelijk alle muziek uit de stand.
In de partij tussen de oudste en de jongste aanwezige deed Arie Bom zichzelf de das om met een offer dat net niet klopte. Jan Kok trok de stand vervolgens weer gelijk door zijn tegenstander in een klassieke stand positioneel te overklassen.
Na de nederlaag van Frans Frentrop stond er opnieuw een achterstand op het scorebord. Frans van Eenennaam had de hele wedstrijd zijn tegenstander in de houdgreep maar moest toch lijdzaam toezien hoe zijn voordeel in de loop van de partij verwaterde. Meer dan remise zat er niet in. Ook Bas Baksoellah wist niet te winnen, zodat een nederlaag in de lucht hing.
Hein van Dee was als laatste bezig. Hij wist in het late middenspel zijn consequent doorgezette flankaanval te bekronen met een plakker naar dam. Zijn tegenstander sputterde nog wat tegen in het eindspel maar Hein liet zich niet het bos insturen met de vele varianten en speelde het foutloos uit. De 10-10 was zeker verdiend.