Na de zware, maar terechte nederlaag tegen de reserves van Rijnsburg moest van CCR2 gewonnen worden, om volop mee te kunnen blijven doen om de eerste plek. Van te voren was CCR2 als een van de concurrenten ingeschat. De Rotterdammers traden echter zwaar gehavend aan, maar liefst vijf (!) invallers. Dat zou toch moeten kunnen, zou je zo denken. Maar nee hoor. Na anderhalf uur keken de Hagenaars al tegen een 0-4 achterstand aan omdat Hein en Ben combinatief werden verrast. Van enig compensatie op de andere borden was geen sprake, al speelde Herman een goede, voordelige, partij tegen de sterke Jahani en ook Frans was degelijk bezig. Er moest echter enig risico genomen worden om de match tot een goed einde te brengen. Arie remiseerde na 40 zetten en ook Herman en Frans wikkelden af naar remise. Intussen had Paul echter de marge op 2 punten teruggebracht. Hij liet zich met enig risico vrijwillig opsluiten en bereikte uiteindelijk schijfwinst. Roy, Jan en Alfred kregen echter geen vat op hun op papier toch veel zwakkere tegenstanders. Alfred nam zelfs veel risico en stond strategisch slecht. Zijn tegenstander nam echter twee slechte ruilen na elkaar en de kansen keerden. Jan Kok had inmiddels toch groot voordeel weten te bereiken en wikkelde bekwaam af naar winst en een 7-7 tussenstand. Maar ja, bij Bas kon het nog alle kanten op. Zowel Bas als zijn tegenstander Ashok Bhajan komen vaak met volle standen in tijdnood. Ook nu hadden beiden nog zo’n 16 schijven en slechts 2 minuten op de klok. Is het nog verantwoord? Bas moest het onderspit delven. Roy en Alfred moesten dus beiden winnen. Alfred stond goed, maar niet in alle varianten zou het gemakkelijk winst zijn. Profiterend van de tijdnood van zijn tegenstander koos hij voor een plan met enkele grappige finesses, waarvan één zijn tegenstander op de 49e zet fataal werd. Het eindspel was precies op tempo uit, met dubbele oppositie. Roy wist helaas geen voordeel meer te bereiken, waardoor een teleurstellend gelijkspel het gevolg was.