In de laatste ronde van 2019 kreeg het eerste zestal van De Hofstaddammers op bezoek. De gasten waren iets verzwakt door het ontbreken van Frans van de Velde, die aan bord 1 werd vervangen door Jaap van Hal. Emre Hageman trof daar zijn vroegere dammeester en maakte duidelijk dat hij sindsdien sterker is geworden. Emre behaalde al snel een schijf voordeel en won de partij. Gerard de Groot zat tegen de sterkste Hofstaddammer, en behaalde een vrij eenvoudige remise. Jeroen Kos bouwde de voorsprong verder uit met winst tegen Bonne Douma.
De race was daarmee niet gelopen, want de resterende drie partijen waren zeer spannend en niet in het voordeel van Den Haag. Allereerst haalde Harry Zandvliet een remise binnen, na een spectaculaire partij met veel combinatiemogelijkheden. Berke Yigitturk, die een half uur bedenktijd verloor als gevolg van fietspech, was niet heel alert en moest alle zeilen bijzetten om een punt te scoren. Dat was dan wel het winnende punt. Tot slot kwam ook Hans van Woerkom goed terug na een lastige omsingeling, al kostte het nog wel wat moeite om in vliegende tijdnood het eindspel tegen Frans Teijn goed uit te spelen. Eindstand 8-4.
Leiden is voor het eerste team altijd een lastige tegenstander. Vorig jaar was het 10-10, maar er werd ook wel eens verloren. LDG raakte Evert Dollekamp kwijt en ook Evert Bronstring speelt onregelmatig, maar ook Den Haag verloor wat speelkracht afgelopen jaren.
De opening was in ieder geval voor ons. Frans Teijn haalde met twee combinaties de winst al snel binnen. Roy Bidesi en zijn tegenstander besloten na precies 40 zetten tot remise. Daarna bleef het een tijd stil en op diverse borden zag het er niet zo best uit. Dat kwam het eerst tot uiting in de partij van Frans van Eenennaam, die aan een overvolle rechtervleugel ten onder ging.
Daarna waren er een paar meevallers. Herman Vroom had zich nogal roekeloos in een rechtervleugelopsluiting laten zetten, had al snel een schijf moeten verliezen, maar sleepte er met wat geluk toch nog een gelijkspel uit. En Reza Ghafoerkan raakte in een lastige stand een schijf kwijt, maar wist met nauwkeurig spel ook de remise veilig te stellen.
Nico Leemberg speelde een sterke aanvalspartij, maar deze bleek niet winnend. Pas daarna kwam Den Haag weer op voorsprong door de winst van Hans den Engelsman, die aan bord 1 een van de mindere Leidenaren vond. Bas Baksoellah mocht tenslotte ook niet klagen over het punt dat hij binnen haalde. Daarentegen vergooide Gerard de Groot de winst doordat hij in het eindspel een dubbeloffer niet zag aankomen. Iedereen rekende al op een 11-9 overwinning toen Hein van Dee met een meerslagfinesse onverwacht de winst binnen haalde. Hein behield daardoor zijn 100% score deze competitie en de einduitslag werd zelfs een beetje geflatteerd 12-8.
Voor het Combinatieteam stond er in de vierde ronde een streekderby op het programma. DOS Delft kwam op bezoek. Alex Kruyshoop opende de score, met een remise tegen Mees van den Bosch. Nerin Bisseswar won een schijf van Wynton Meijer en dat was genoeg om de partij in winst om te zetten. Helaas werd de voorsprong ongedaan gemaakt toen Radjin Chandarsing kon opgeven na een combinatie van Jan Eekhout. Het waren daarna de dammers uit de Prinsenstad die op voorsprong kwam, René Nurnomamed redde het niet tegen de Friese Vlaardinger Fokke van Leijen. Ook Harold Jagram verloor, al had Henk Valk daar wel een onreglementaire slag voor nodig (die door beiden niet gezien werd).
Gelukkig werd er daarna gewonnen door Jeremy Pauwels, die Ton van Namen een schijf afsnoepte. Hij dacht een twee-om-twee te nemen, maar er kon ook anders geslagen worden en dat leverde dus schijfwinst op. Rinus Snellaars boekte een blauwe overwinning op Rob Smits die kamikaze pleegde in het eindspel. Oedebhaan Dihal speelde een degelijke remise tegen Loek Tillemans, maar helaas redde invaller Rob Dhoen het niet tegen Cees van Atten. Alle ogen waren toen gericht op Jan Kok en Jordy van der Lugt. Jan kreeg langzaam maar zeker voordeel met uiteindelijk de winst die voor de gelijkmaker zorgde als resultaat.
In 2019 volgen nog twee wedstrijden. Op 7 december de wedstrijd bij en tegen Samen Sterk 2 en 21 december de stadsderby thuis tegen Scheveningen.
De laatste wedstrijd van de eerste helft van de competitie voor het tweede was bij en tegen DOS Delft. De thuisclub speelde tweemaal gelijk en won nog niet. Het was Edwin de Jager die de score opende. In een betere, zo niet gewonnen, stand, overzag hij een vijf-om-drie en moest daarna nog alle zeilen bijzetten om tegen Gerard Peroti remise te maken. Alex Kruyshoop probeerde allerlei zetjes in de stand te brengen, maar Rob Smits trapte er niet in. Ook deze partij eindigde onbeslist. Helaas liet Nico Leemberg zich verrassen door Herk Vis, zodat de gastheren op voorsprong kwamen.
Hans van de Vijver dacht een winnende damcombinatie te nemen tegen Wynton Meijer, maar deze kon de stand nog remise houden. Toen ook Frans Teijn en Roy Blinker de vrede hadden gesloten, leek de eerste nederlaag onafwendbaar. Maar Jeroen Wit wist zijn schijfwinst tegen Loek Tillemans te verzilveren. De Delftenaar offerde een tweede schijf en liep wat later met zijn dam achter een van Jeroen's schijven. Deze was er toen als de kippen bij om de dam af te nemen.
Met dit gelijkspel werd gedacht dat CCR 2 een punt zou inlopen, maar de Rotterdammers verloren in eigen huis van KDC, zodat het tweede met drie punten voorsprong de tweede helft van competitie in gaat.
Het Combinatieteam speelde de derde wedstrijd van het seizoen in Driehuis. In de kantine van de school waren drie rijen tafels opgesteld voor twee wedstrijden, zodat bord 1 van IJmuiden/Zaanstreek CT - Den Haag Hofstad CT naast bord 10 van IJmuiden - Eureka was geplaatst.
Op vijf borden had het Haagse CT een ratingoverwicht. Toch was het René Nurmohamed die de score opende. Hij en Kaj Kruit hadden beide al snel een dam op het bord. René speelde op damafname en zijn tegenstander liet dit toe, waarna de winst een feit was. De wedstrijd kantelde toen Rinus Snellaars dacht door te breken, maar het was juist Aart van Dijk die daarna naar dam combineerde. Radjin Chandarsing vergreep zich tegen Nicole Schouten en ook hij kreeg een dam tegen. Hetzelfde gold voor Alex Kruyshoop tegen Jan-Maarten Koorn, zodat de Noord-Hollanders op 6-2 kwamen.
Invaller Cinthia van Achterbeg (met de laagste rating) hield lang stand tegen Piet Bakelaar (met de hoogste rating), maar moest uiteindelijk de handdoek in de ring gooien. De achterstand leek daardoor onoverbrugbaar maar niets was minder waar. Jeremy Pauwels wist in het eindspel Vince van der Wiele pootje te te lichten. De overige vier borden hadden gunstige standen. Maar helaas wist Hedwig Callender niet te winnen van Klaas de Krijger. Hetzelfde lot was Jan Kok tegen Koos de Vries beschoren en dat was een domper, zijn schijfwinst bleek niet genoeg voor winst. In de opening stond Nerin Bisseswar licht beter tegen Geert van der Loo maar ook hij kwam niet verder dan een puntendeling. De overwinning van Pertap Malahé tegen Max Doornbosch was daardoor voor de statistieken.
Op 23 november speelt het Combinatieteam thuis tegen DOS Delft dat twee punten meer wist te vergaren.
Omdat we met twee invallers naar Utrecht gingen, wisten we dat het een zware wedstrijd ging worden. Utrecht kon namelijk vijf spelers opstellen met een rating rond de 1200. Toch had er uiteindelijk wel wat meer in gezeten dan de 14-6 nederlaag.
In deze wedstrijd maakte onze nieuwe aanwinst Reza Ghafoerkhan zijn debuut. Hij bracht een goede, kansrijke partij op het bord, maar kon toch net niet winnen. Frans van Eenennaam verloor in het middenspel bijna een schijf, maar kwam daardoor positioneel zo slecht te staan dat er geen houden meer aan was. Hetzelfde gold bijna voor Harry Zandvliet, maar hij wist met een verrassende combinatie de remise te houden.
Dat gold niet voor Frans Teijn. Hij speelde een interessante partij met het Drost-offer van zijn tegenstander. Dat ging prima maar in een 4-om-4 stand blunderde hij en kon opgeven. Gerard de Groot probeerde het tij te keren met een riskant offer in een klassieke stand. Het was wat te riskant en het werd met wat geluk nog remise.
Inmiddels was wel duidelijk dat we de achterstand niet meer in zouden lopen. Integendeel, die werd nog groter toen Herman Vroom, die tot dan toe een vlekkeloze partij had gespeeld tegen de Utrechtse kopman Arne van Mourik, op het laatst toch nog de fout in ging. Ook onze invaller Oedebhaan Dihal, die aan bord 10 vocht als een leeuw, ging in het zicht van de remisehaven ten onder en miste zijn verdiende punt.
Ook Bas Baksoellah verloor zijn partij, nadat hij op klaarlichte dag een schijf was kwijtgeraakt. Nadat Nico Leemberg zijn gelijkwaardige klassieke partij remise had gespeeld was het tijd voor onze topscorer om de eer te redden. In een zeer dunne klassieke stand forceerde Hein van Dee schijfwinst en vervolgens een 4-om-2 eindspel. Nadat dat nogal onnodig flink gerekt werd, was de partijwinst binnen en mochten we toch nog naar huis.
De een na laatste tegenstander van de eerste helft van de provinciale competitie, Naaldwijk, kwam dinsdag op bezoek. Zonder hun nieuwe aanwinst Hans Giphart, maar met de gebroeders Bentvelzen. De opstellingen wezen uit dat het tweede een zware avond tegemoet kon gaan zien voor wat betreft de onderste drie borden. Alex Kruyshoop mocht al in de opening een schijf voor komen tegen Ad van der Voort. Als eerste was echter Edwin de Jager uit, in een betere stand won hij op de klok van Bernard de Koning. Zijn zoon Walter redde het niet tegen Frans Teijn, zodat het 4-0 stond. Alex had inmiddels een damcombinatie gemist en Ad offerde een tweede schijf om zo meer naar voren te komen. Hierdoor kon Alex de winst niet vinden en werd tot remise besloten. Niet lang daarna volgden Hans van de Vijver en Nico Zwinkels hun voorbeeld, zodat de zes punten binnen waren. Als vijfde was Oedebhaan Dihal uit, met een knappe remise tegen Hans Bentvelzen als resultaat. Nico Leemberg had tegen Peter Bentvelzen de langste partij, maar wist hem in het eindspel wel te verschalken.
Woensdag 20 november is de laatste wedstrijd van de eerste helft, bij en tegen DOS Delft.