Het eerste team moest na drie nederlagen in de vierde ronde tegen IJmuiden toch echt de eerste punten gaan scoren, wilde het enigszins in de race blijven voor lijfsbehoud. Helaas blijft het tegenzitten met de gezondheidstoestand van een aantal basisspelers. Nu bleek Berke Yigitturk met een longontsteking van het WK uit Polen teruggekeerd.

Toch leek de wedstrijd voorspoedig te verlopen, vooral aan borden 7 en 8. Herman Vroom haalde al vroeg een damcombinatie uit en kwam een schijf voor en Frans Teijn had ook een veelbelovende stand. Frans van Eenennaam was als eerste uit met een remise tegen voormalig subtopper Cees van Duijvenbode. De heren besloten overigens een beetje te vroeg tot remise, maar losten het professioneel op. Overigens bleek achteraf dat Frans een zesklapper naar dam heeft gemist. Ook het topduel tussen Hans den Engelsman en Kees Pippel bleef geheel in evenwicht.

Bas Baksoellah kwam na een interessante vereenvoudiging toch veel minder te staan en verloor. Maar Frans Teijn maakte het weer gelijk. Na de overwinning van Frans ging het plots toch minder. Herman Vroom speelde een basisschijf onnodig naar de rand en verloor daardoor de winst uit zicht. En Pertap Malahé verloor onverwacht na een zeer knap gevonden eindspelmotief van tegenstander Jesse Bos. En ook Hein van Dee verloor. Al was dat niet zo’n verrassing omdat Hein va banque alle schepen en basisschrijven achter zich verbrandde.

Gerard de Groot speelde een positioneel sterke partij en wist met veel geduld te winnen. De achterstand werd daarmee verkleind. Emre Hageman behaalde een ‘blauwe’ uitslag door Stijn Tuijtel op remise te houden en ook invaller Nico Leemberg scoorde een gelijkwaardig punt. Herman Vroom kon uiteindelijk inderdaad toch niet meer winnen, waardoor het niet meer gelijk werd. De 9-11 nederlaag was deze keer echt niet nodig geweest.